Geregeld zit de ondernemingsraad klem tussen werkgever en achterban. Een werkgever die al te zeer wil veranderen en een achterban die liever alles bij het oude laat.
Dat stellen Georgy Evers en Bernard de Vries. Evers is auteur van het boek ‘De reorganisatie ontmaskerd’ en De Vries is voorzitter van de or bij PostNL. De Vries heeft bij PostNL aan den lijve ondervonden dat een directie niet te ver voor de troepen uit moet lopen. “Geregeld zien we dat de or recht tegenover de werkgever komt te staan. De oorzaak hiervan kan zijn dat er een inhoudelijk verschil van inzicht is over de oplossing voor het voorliggende vraagstuk. Soms moet je dan voet bij stuk houden. Dit deed de or van PostNL in het voorjaar van 2012, toen hij grote knelpunten ervoer (en ook onderbouwde met feiten) bij de reorganisatie die begin dat jaar werd doorgevoerd. Terwijl het management deze knelpunten niet als dusdanig beschouwde.”
Meebewegen
De or heeft echter vaak geen andere keuze dan meebewegen, zeggen De Vries en Evers. De onderliggende ontwikkelingen, zoals een slechte economische situatie of een veranderende markt, zijn immers ook voor de ondernemingsraad en de achterban niet te ontkennen. “Dat vraagt van de or zelf dat hij inwendig een forse stap in het denken maakt.”
Vertrouwensbasis
Het is daarbij essentieel dat er een goede vertrouwensbasis is tussen de ondernemingsraad en de bestuurder. “Het ontbreken hiervan mondt vaak uit in een conflict op het moment dat het echt spannend wordt. Een devies aan de or (en aan de bestuurder) is derhalve om continu te investeren in de onderlinge relatie. En de persoonlijke relatie niet te laten vertroebelen door een zakelijke verschil van mening. Daarnaast zijn goede afspraken over de rol van de or (ook in het voorstadium voordat er advies of instemming wordt gevraagd), de wederzijdse informatievoorziening en de communicatie wezenlijk.”
Dit is een fragment uit het artikel ‘De werkgever: partner of tegenpartij?’ uit OR informatie 9/2015. Lees ook: Medezeggenschap onder druk
Geef een reactie