De ironie

“De directie van vakbond FNV heeft haar reorganisatieplan ingetrokken en gaat opnieuw in gesprek met FNV Personeel, de vakbond binnen de bond. De eigen personeelsbond kwam vorige week in het verweer tegen plannen om zo’n 20 procent van de banen binnen de bond te schrappen. FNV Personeel stelde in een ultimatum dat het plan uiterlijk dinsdag om 12.00 uur van tafel moest.” Dit bericht stond 21 mei in de Volkskrant.

De medewerkers zijn boos op de directie van de FNV vanwege het reorganisatieplan. De FNV verliest al jaren leden zonder dat nieuwe leden zich aanmelden. De inkomsten staan daardoor onder druk en dus moet er ingegrepen worden. Zo wordt er vooral gesneden in het laagopgeleide personeel en ondersteunende diensten, waaronder de secretaresses. De schoonmaak van de panden van de FNV wordt ook weer uitbesteed.

Werkgevers hebben geen onuitputtelijke zak geld

Nu weet ik dat de keukenkastjes bij een timmerman thuis ook scheef hangen. Toch is het minimaal ironisch te noemen dat de FNV, die maar al te graag van zich laat horen als ze iets kunnen vinden bij een werkgever wat eventueel niet in de smaak van de FNV valt, er zelf niet slaagt om stakingsdreigingen te voorkomen. Het zegt ook iets over denkwijze van de werknemers van de FNV. Het lijkt haast wel of de werknemers van de FNV niet begrijpen dat werkgevers geen onuitputtelijke zak met geld hebben waar alles van betaald kan worden. Het principe is simpel; als je meer kosten hebt dan inkomsten en je kunt geen extra inkomsten verwerven, dan moet je dus de kosten omlaag brengen. Dat betekent dat je als organisatie gaat kijken waar dat op korte termijn mogelijk is. In dit geval betekent het dat de vakbondsbestuurders het mogelijk voortaan zonder hun eigen secretaresse moeten doen.

Door de zure appel heen

Nu is gerommel bij de FNV slechts één probleem, maar wat betekent dit voor de kwaliteit van de dienstverlening die de FNV probeert te bieden? De ooit geoliede machine begint stroever te worden en dreigt zelfs vast te lopen. De staking binnen de FNV is voorlopig van tafel, maar het lijkt er nu op dat lidmaatschapsgeld van hardwerkende leden mogelijk gebruikt gaat worden om de secretaresses en schoonmakers van de vakbondsbestuurders in dienst te houden. Het is geld dat ook gebruikt kan worden voor het behartigen van de belangen van diezelfde hardwerkende leden. Niet dat ik de secretaresses en schoonmakers hun baan niet gun, maar soms moet je als organisatie even door de zure appel heen bijten om als organisatie te blijven bestaan. Als de FNV geen drastische maatregelen neemt binnen de eigen organisatie is het de vraag of de FNV over een paar jaar nog wel bestaat. Immers kan een vereniging ook gewoon failliet gaan. Hopelijk begrijpen de werknemers dat, maar feit blijft… ironisch is het wel.

Mark Capel is specialist in arbeidsverhoudingen en medezeggenschap en directeur van TRAINIAC.

Kom naar de Landelijke Or-dag op 18 juni!

Hoe creëer je als ondernemingsraad meer invloed op de besluitvorming? Hoe overtuig je met meer impact?
Kom op 18 juni naar de Landelijke Or-dag, met dit jaar als thema: impact & invloed.