Opofferen

Vorige maand werden de eerste stappen van het Amerikaanse bevrijdingsleger op Nederlandse bodem herdacht. 75 jaar geleden werd het Limburgse Mesch als eerste dorpje bevrijd.

Bij de vele toespraken werden de enorme aantallen gesneuvelde militairen – net als bij de herdenking waarbij ik aanwezig was – herdacht als ‘zij die hun leven gaven voor onze vrijheid’. Van die woorden gaat de suggestie uit dat – in ieder geval het merendeel – zich vrijwillig zou hebben gemeld om in een voor hen onbekend werelddeel, aan de overkant van een grote plas, met groot gevaar voor eigen leven te gaan vechten. Ooit kon ik me als dienstplichtig militair er geen voorstelling van maken me vrijwillig aan te melden om in de VS overhoop geschoten te worden.

Falende politici

Feit is echter dat de meeste Amerikaanse militairen dienstplichtig waren en dus geen andere keuze hadden dan te gehoorzamen aan de uitkomsten van politieke besluitvorming. Falende politici zijn sinds mensenheugenis immers de bron van al het militaire geweld. In plaats van te handelen in het belang van het goed functioneren van de BV waarvoor ze verantwoordelijkheid dragen, geldt bij besluitvorming daarom maar één belang: draagt het bij tot mijn (oké onze) herverkiezing …

We moeten echter niet vergeten dat soortgelijke motieven ook voor hele volksstammen bestuurders gelden. Gelukkig zorgen goed functionerende ondernemingsraden ervoor dat werknemers van de onderneming waarvoor zij voor verantwoordelijk zijn, daar niet het slachtoffer van worden.

Theo Brassé is partner bij Danthe, participatie in besluitvorming. (theobrasse@danthe.nl)