Aanspraak maken op vergoeding van overwerk

Sommige werknemers ontvangen een vergoeding voor overwerk, andere niet. Wanneer kan een werknemer aanspraak maken op een vergoeding van zijn overwerk?

Door Ester Damen

In de arbeidsovereenkomst van de werknemer stond vermeld dat overwerk geacht werd te zijn opgenomen in het salaris. De werknemer heeft naar eigen zeggen structureel en stelselmatig overgewerkt, omdat binnen de organisatie van haar werkgever een competitie bestond van wie het meest werkte. De resultaatsnorm lag zo hoog, dat daarmee de opdracht en noodzaak bestond tot overwerk.

Na haar uitdiensttreding vorderde de werknemer een vergoeding voor dat overwerk van ruim €120.000,– . Daarnaast stelde de werknemer de werkgever aansprakelijk voor de schade die ze had geleden door haar gezondheidsklachten.  

Afgesproken in de arbeidsovereenkomst

Uitgangspunt was, volgens de rechter, dat wat partijen hebben afgesproken in de arbeidsovereenkomst: incidenteel overwerk leidt niet tot betaling van een vergoeding maar hoort bij de (hogere) functie. Uit vaste jurisprudentie volgt verder, dat een werknemer op grond van redelijkheid en billijkheid aanspraak kan maken op de uitbetaling van overuren.

De werkgever moet dit overwerk dan wel, expliciet of impliciet, hebben opgedragen of hiermee hebben ingestemd. Overwerk op initiatief van de werknemer zelf geeft in beginsel geen aanspraak op een extra beloning.

Niet expliciet opdracht gegeven

De werkgever heeft in ieder geval niet expliciet opdracht gegeven tot overwerk. De rechter benoemde dat de werknemer bekend stond als een harde werker en dat zij zelf werk naar zich heeft toegetrokken dat buiten haar takenpakket viel. Bovendien heeft zij de werkgever niet op de hoogte gesteld van haar (gestelde) overbelasting, heeft zij zich niet ziek gemeld en mocht ze op flexibele tijden werken.

Van een impliciete opdracht was ook geen sprake. De werknemer had – gelet op haar positie – haar werk beter moeten indelen en overwerk moeten voorkomen, aldus de rechter. Mocht dat niet lukken, dan had zij dit met de werkgever moeten bespreken. Dat heeft ze niet gedaan.  

De rechter concludeert dat de werknemer geen aanspraak kan maken op uitbetaling van de door haar gemaakte overuren. Ook de vordering tot schadevergoeding wordt afgewezen omdat de werkgever niet tekort is geschoten in zijn zorgplicht. 

Rechtbank Amsterdam, 24 januari 2020, ECLI:NL:RBAMS:2020:372. 

Ester Damen, advocaat bij Kennedy Van der Laan (ester.damen@kvdl.nl).

Lees ook:

• Vragen over het ziekteverzuimbeleid
• Lager pensioen na instemming met wijziging?
• Vervaltermijn verstreken, tóch transitievergoeding