De afgelopen columns gingen over de perikelen die je als rolstoelgebruiker meemaakt. En die stapelen zich maar op… Op pad met de rolstoel voelt soms als safari; je baant je een weg door een oerwoud van regels en voorschriften, meestal niet in het voordeel van de rolstoelgebruiker.
Tijdens een training over organisaties en teams werd ik er weer aan herinnerd hoe vaak het ontbreekt aan een echt welkom. Medewerkers voelen zich niet gezien, er is geen oprechte belangstelling, geen aandacht voor een goede start. Als je geluk hebt, staat er op je eerste dag een bloemetje klaar. Maar vaker is er nog geen account aangemaakt, omdat de ICT hapert.
Steeds weer word ik geconfronteerd met bijzondere situaties vanuit mijn rolstoel. Op deze plek heb ik daarover al een aantal keren gerapporteerd. En nu weer. Deze keer over een 'noodsituatie' waar niemand mij uit kwam redden.
Onlangs was ik als adviseur van de or betrokken bij een voorgenomen inkrimping. En niet zomaar eentje: ongeveer de helft van de medewerkers moest vrezen voor zijn baan.
Ik word wel bestempeld als avonturier. Als mijn gezondheid het toelaat ga ik in mijn rolstoel 'op safari'. Gewoon uitproberen of het met de rolstoel lukt om in de trein of tram te komen. Veelal lukt het wel. Soms ook niet. Ook niet met NS reisassistentie.
In mijn vorige column uitte ik stevige kritiek op de toegankelijkheid van instanties voor mensen die afhankelijk zijn van een rolstoel. Maar het mag ook wel eens gezegd worden wanneer iets wél goed gaat. Daarom reik ik ditmaal een eervolle vermelding uit.
Laten we de vakantieperiode gebruiken om plassen en poepen als onderwerp te nemen. Gewoon omdat het kan. En omdat je dat als columnist ook mág. En nee, we hebben het niet over met een toiletrol onder de arm over de camping lopen.
De onrust binnen de top van vakbond FNV is niet in het belang van de leden. Zij moeten kunnen vertrouwen op een stabiele vakbond, die met volle aandacht voor hun belangen strijdt aan de onderhandelingstafels, betoogt Mark Capel.
De mogelijkheden van AI zijn oneindig, maar het gebruik ervan moet altijd gepaard gaan met de nodige voorzichtigheid, vindt Steven Jellinghaus. Zijn boodschap: neem een antwoord dat door een AI-model is gegenereerd nooit zomaar voor waar aan.
Vergaderen gaat steeds vaker hybride en we krijgen bij ons bureau ook regelmatig de vraag van ambtelijk secretarissen of de opdracht remote kan worden uitgevoerd. Jazeker! Mijn collega ambtelijk secretarissen zitten heus weleens in joggingbroek achter het scherm te vergaderen. En begrijp me niet verkeerd: efficiënt is het vaak wel. Maar toch voelt het een beetje als een verjaardag vieren via een ansichtkaart.
