Het begon met een grote Cor ‑ die in zijn voegen kraakte onder het gewicht van een enorm opgetuigd apparaat aan commissies en ondersteuning, zonder dat er veel uitkwam. De diagnose was: gebrek aan visie. Geen kleur, geen heldere rol, geen duidelijke doelen en daarmee eigenlijk geen wezenlijke bijdrage. En zeker geen regie.
Er waren zoveel mensen die vonden dat ze wat te vertellen hadden dat het alle kanten opging. De oplossing: commissies weg, visie op tafel en een open gesprek met de bestuurder om nieuwe verhoudingen af te spreken.
Visie op papier
Vervolgens een kleinere or die visie maar onzin vond. Gebabbel van een adviseur dat geen enkele relatie had met hen of de organisatie waar ze in functioneerden. Visie! Wie had dat nou nodig? Aan de slag met projecten. Doen! En niet zeuren. Met als resultaat chaos en heel veel discussie, want geen richting. Terug naar af dus, en toch een visie op papier gezet. “We hebben een identiteit”, zei de voorzitter met enige verwondering in zijn stem, toen de visie eenmaal op papier stond. De or stond ineens als speler op het veld, in plaats van als reserve op de bank of erger nog, als toeschouwer op de tribune, die in gevecht was met zichzelf.
“We hebben een identiteit”, zei de voorzitter met enige verwondering in zijn stem ”
En toen in een club or’s een reeks van gesprekken over or-leden die alleen maar voor het belang van hun achterban in de or zaten, en dus niets uitvoerden als hun vierkante meter niet bedreigd werd. En over or-leden die alleen maar het organisatiebelang bezig waren en alleen maar zo veilig mogelijk adviezen wilden geven, binnen de door het management verstrekte tijd. Daar werden anderen weer razend van. ”We zitten hier toch zeker voor de achterban!”. Dat ook, maar niet “alleen maar”. Zo bleek na een lange discussie waarbij de gemoederen hoog opliepen.
Voer voor advocaten?
In de medezeggenschap wordt heel vaak houvast gezocht bij de wet. Dan gaat het over bevoegdheden en rechten en hoe en wanneer zaken moeten worden ingediend. Voer voor advocaten.
Naar mijn smaak gaat het veel te weinig over “wat” en al helemaal niet over “waarom”. De wet maakt medezeggenschap mogelijk, maar vertelt je niet waar je als or voor staat. Dat mag je zelf verzinnen. En dat waar je voor staat, biedt een veel beter houvast. Je visie als eigen toetsingskader en daarmee regie over jezelf. Richting, kleur en inhoud.
Mooi man!
